1984 کتاب مشهوری است از جورج اورول که در سال ۱۹۴۹ منتشر گردیده. این کتاب بیانیهٔ سیاسی شاخصی در رده ی نظام های تمامیت خواه (توتالیتر) شمرده می شود. ۱۹۸۴ کتابی پادآرمانشهری به شمار می آید.
جامعه ای را تصور کنید که در آن هیچ قانونی وجود نداشته باشد، آن جامعه از نگاه شما چه شکلی است؟ اکنون جامعه ای را تصور کنید که در آن قوانین سخت و سنگینی وجود دارند، قوانینی که حتی فکر کردن شما را هم کنترل می کنند و شما را تبدیل به یک ماشین بی مغز می کنند، آن جامعه از نگاه شما چه شکلی است؟
جرج اورول معتقد است: «اگر روند تاریخ تغییر نکند، انسان ها انسانیت خودشان را از دست می دهند.»
کتاب 1984 با ظرافت خاصی مرز بین این دو جامعه را تصویر کرده است و دید شما را به یک جامعه پادآرمان شهر باز می کند.
جورج اورول در این کتاب، آینده ای را برای جامعه به تصویر می کشد که در آن خصوصیاتی همچون تنفر نسبت به دشمن و علاقهٔ شدید نسبت به برادر بزرگ (ناظر کبیر) (رهبر حزب با شخصیت دیکتاتوری فرهمند) وجود دارد. در جامعه تصویر شده، گناه کاران به راحتی اعدام می شوند و آزادی های فردی و حریم خصوصی افراد به شدت توسط قوانین حکومتی پایمال می شوند؛ به نحوی که حتی صفحات نمایش در خانه ها از شهروندان جاسوسی می کنند[۲] و شهروندان مجبورند همیشه با چهره ای سرشار از خوش بینی و لبخند به این صفحات نمایش نگاه کنند، تا کوچک ترین شک و تصور نادرستی که نشان دهندهٔ هرگونه نارضایتی فرد باشد، برای نمایندگان حکمرانان پشت صفحات نمایش ایجاد نشود؛ چرا که در غیر این صورت مورد غضب حکمرانان قرار می گیرند.در این داستان مسائلی همچون اینگساک (Ingsoc)، بزه فکری، گفتارنو، پندار دوگانه مطرح می شوند.
کتاب 1984، دنیای ترسناکی را توصیف می کند که تنها سه کشور بزرگ در آن وجود دارند؛ اوشینیا، اوراسیا، ایستیشیا. همان سه کشور بی رحم هم همیشه با یکدیگر در حال جنگند. این داستان در لندن، در کشور اوشینیا رخ می دهد که جامعه اش به سه طبقه تقسیم شده است، طبقه ی کارگر، اعضای عادی حزب (مردم عادی) و اعضای رده بالای حزب. همه ی افراد جامعه در این سه دسته قرار می گیرند و باید از «برادر بزرگ» که رئیس حزب است، اطاعت کنند. نوشتن در این جامعه ممنوع است و همه ی جامعه به وسیله ی تلویزیونهای تله اسکرین کنترل می شود. در این جامعه برای همه تنها یک حقیقت محض وجود دارد و آن حقیقت هم حزب است، نه چیزی بیشتر و نه چیزی کمتر.
مفهوم آرمان شهر در قرن شانزده و هفده میلادی، بعد از رنسانس، بسیار محبوب شد. در آن سال ها کتاب «اوتوپیا» توماس مور بسیار مشهور شده. توماس مور در این کتاب دیدگاهی مثبت به آینده داشت و روحیه ی امیدوارانه و متکی به نفسی برای انسان های آینده تصور می کرد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.